Francuskie inspiracje Witolda Lutosławskiego w programie dziewiątej edycji warsztatów ILYO

Ideą projektu było stworzenie przestrzeni dla aspirujących instrumentalistów do zaczerpnięcia inspiracji i szlifowania warsztatu u najlepszych muzyków Europy i zaprezentowania się w orkiestrze unikalnego przedsięwzięcia, inspirowanego twórczością Witolda Lutosławskiego. Co roku repertuar koncertu opiera się bowiem dziełach słynnego polskiego kompozytora oraz utworach, które stanowiły dla niego inspirację.

Utworem patrona wykonanym podczas koncertu wieńczącego warsztaty będą "Chantefleurs et chantefables" reprezentujący późny okres twórczości Witolda Lutosławskiego. "Śpiewokwiaty i śpiewabajki" to cykl dziewięciu pieśni na sopran i orkiestrę z pojedynczą obsadą instrumentów dętych. Kompozycje składające się zbiór orkiestrowych miniatur zostały napisane do słów francuskiego poety Roberta Desnosa z 1955 roku pochodzących ze zbioru wierszy o tym samym tytule. Dzieło składa się z poetyckich dźwiękowych scen odmalowanych z nadzwyczajną subtelnością. Wydźwięk pieśni przywołuje na myśl dzieła francuskich mistrzów takich jak Ravel, Debussy czy Roussel. Można w nim jednocześnie odnaleźć reminiscencję wczesnej twórczości Lutosławskiego z lat 40 i 50tych XX wieku. Po raz pierwszy w historii w ramach ILYO sięgnięto po utwór wokalno-instrumentalny.

Pozostając w kręgu francuskich inspiracji Witolda Lutosławskiego w programie koncertu i warsztatów znalazła się "Petite Suite" op. 39 Alberta Roussela z 1929 roku. Utwór należy do grupy najczęściej grywanych dzieł Alberta Roussela, francuskiego kompozytora lat 20 i 30tych. Napisana w neoklasycznym stylu urocza i dowcipna trzyczęściowa suita powstawała w nietypowy sposób. Kompozytor stworzył najpierw części skrajne: „Aubade” i „Mascerada” a dopiero później dokomponował środkowe „Pastorale”. Suita zaczyna się energicznym rytmem, zmysłową i migocącą melodyką, co w zestawieniu z subtelną orkiestracją tworzy bardzo obrazowy efekt. Podobno figury melodyczne w partii fletu przedstawiają śpiewy ptaków poza rezydencją kompozytora. Część centralna to nastrojowa, namiętna i śpiewna prezentacja możliwości solowych takich instrumentów jak waltornia, obój, klarnet czy trąbka. Całość wieńczy część III, tętniąca rytmicznym wigorem i błyskotliwą orkiestracją, która zbliża Suitę do radosnego, choć nieco gwałtownego, zamknięcia.

Koncert finałowy zwieńczy "Sinfonia di Sfere" czyli V symfonia Andrzeja Panufnika – wybitnego kompozytora, a prywatnie przyjaciela Witolda Lutosławskiego. Dzieło jest najlepszym przykładem zainteresowań kompozytora zasadami symetrii i geometrii. Obie dziedziny są tutaj podstawą formalną całej kompozycji i przejawiają się w najmniejszych szczegółach dzieła. W "Sinfoni di Sphere" symetryczne są także dobór interwałów, motywy dynamiczne i melodyczne. Ten swoisty rodzaj misternie skomponowanego dzieła jest powodem dla którego Andrzeja Panufnika okrzyknięto „architektem muzyki XX wieku”. Warto jednak przy tym pamiętać, że dla kompozytora zawsze doskonałość konstrukcji własnych kompozycji służyć miała lepszemu przepływu uczuć i emocji.

Rekrutacja dla młodych muzyków trwa do 30 czerwca 2021 roku.

Zgłoszenia należy wysyłać za pomocą internetowego formularza.

Przed wysłaniem zgłoszenia należy zapoznać się z REGULAMINEM.